In de kerk van mijn jeugd kon je, als zieke, thuiszittende kerkganger, een beroep doen op de bandrecorder die werd gebruikt om de dienst op te nemen. Ik zie nog broeder Sijrier met dat apparaat sjouwen. Er was een speciale koffer met een haak die paste in een andere haak achter op zijn fiets en zo doorkruiste het ding als een fietsend evangelie het dorp. Met een uitgekiend weekrooster kwam ieder aan zijn trekken. Broeder X luisterde dinsdagavond en zuster Y kreeg op woensdagmorgen de preek te horen.
Een enkele keer vroeg ik ook wel eens om de bandrecorder, om te horen of dat fantastische voorspel nou echt zo fantastisch was of om vast te stellen dat die blunder waar ik zo van baalde voor een argeloze kerkganger nauwelijks te horen was geweest. Soms gaf het terugluisteren niet het gewenste resultaat, nog afgezien van de matige geluidskwaliteit: dat fantastische voorspel viel wel mee, en om die stomme fout niet te horen had je wel stokdoof moeten zijn…
In een dorp bij ons in de buurt werd de bandrecorder verzorgd door de jeugd. Voordat ze hem afleverden moesten ze de band terugspoelen naar het begin. Braaf deden ze dat, maar soms ook niet. Dan stopten ze ergens halverwege de preek, en onthielden het nummertje van de toerenteller. Het gebeurde nogal eens dat ze hem terugkregen met de teller op nog precies dezelfde plaats. Ze konden het dan niet laten te vragen of het een mooie preek geweest was. Grote hilariteit als zuster Y zei ervan genoten te hebben…
Later kreeg je de kerktelefoon, met, net als de bandrecorder, vaak niet echt een geweldige geluidskwaliteit. De predikant was goed te verstaan, maar de muziek en zang kwamen blikkerig en soms vervormd door de luidspreker.

Sinds Corona is er haast geen kerk meer waar je de dienst niet online kunt volgen. Sommige kerken zijn in die tijd omgetoverd tot een soort tv-studio, met meerdere camera’s en microfoons, wekelijks enthousiaste technici, en een account bij kerkomroep of kerkdienstgemist.nl. Je zou dan denken, dat, in deze tijd, met al onze technische kennis, het mogelijk zou moeten zijn om te zorgen dat de geluidskwaliteit enigszins behoorlijk is. Dat het met andere woorden prettig zou zijn te luisteren, dat je de neiging krijgt om mee te zingen met die enthousiast zingende gemeente daar aan de andere kant van de internetkabel…
Maar nee, dat valt nog niet mee. De voorganger klinkt altijd wel goed, maar zodra de organist begint is het mis. Als hij heel zacht speelt gaat het nog net, maar o wee als hij gaat uitpakken: een en al vervorming. En een eventueel koor klinkt thuis bepaald niet zo mooi als in de kerk…

Bij ons in Huizinge gaat het niet live. De dienst wordt zorgvuldig opgenomen en later op de dag op YouTube gezet. Onze onvolprezen Hinrick is daar elke zondagmiddag een hele tijd mee bezig, en maakt er een schitterende montage van met soms kerkgangers en voorganger, en, als er gezongen wordt, de liedteksten in beeld. Met een goeie koptelefoon op je laptop is het achteraf aangenaam luisteren, wat niet wegneemt dat het natuurlijk het allermooiste is en blijft om live aanwezig zijn!

Het zal best waar zijn dat het christendom een religie van het Woord is. Maar het zou mooi zijn als er, net als aan die fiets van broeder Sijrier, bij kerkdienstgemist en kerkomroep wat meer aandacht zou worden besteed aan het vervoermiddel van dat Woord…

Kees Steketee