U had het misschien al opgemerkt, maar sinds enige tijd is de voorgangersgroep van de Johannes de Dopergemeente verrijkt met twee nieuwe, jonge krachten. Het zijn Yvonne Hiemstra en Janita van Bruggen, die hieronder wat meer over zichzelf zullen vertellen. Wat zijn we blij met hen! We voelen ons als gemeente gezegend met zo’n fijne, enthousiaste en stevige groep voorgangers.

Yvonne Hiemstra

“Na een opleiding maatschappelijk werk te hebben afgerond ben ik verder gaan studeren. Toen ik mijn doctoraal heb gehaald, heb ik gewerkt voor de gemeentelijke en provinciale overheid en ben daarna (remonstrants) predikant geworden. Het werken voor een kerkelijke gemeente heb ik na een aantal jaren ingeruild voor een baan als geestelijk verzorger. Aanvankelijk heb ik voor een instelling gewerkt. Op dit moment ben ik werkzaam als trainer en trajectbegeleider in de eerste lijn. Het mooie is dat ik mensen ontmoet van diverse pluimage met een uiteenlopende problematiek. Denk hierbij aan zorgmijders, mensen met een verstandelijke beperking, mensen die verslaafd zijn, die kampen met psychische kwetsbaarheden of met justitie in aanraking zijn gekomen. Vaak een hele uitdaging, maar ieder mens doet er toe.

Naast mijn dagelijks werk ga ik nog regelmatig voor op de zondagen. Via mijn man kwam ik in Huizinge terecht. Hij is werkzaam als restauratieschilder en knapte de kerk op. Het bleek voor ons beiden een plek te zijn waar we kunnen aarden. De diensten spreken ons aan. Ik ben gepromoveerd op het Avondmaal en in Huizinge is er elke eerste zondag van de maand een maaltijdviering. De diensten worden met zorg en aandacht voor liturgie en muziek vormgegeven. Opdat de Geest in alle vrijheid haar werk kan doen!”

Janita van Bruggen

“Nu ik ook lid ben van ‘de bende’ van voorgangers, is mij gevraagd mezelf aan jullie voor te stellen. Tja en wat vertel je dan over jezelf… Ik houd het bij iets korts over mijn werk, de ontwikkeling naar mijn huidige studie (en daarmee het voorganger zijn) en iets heel korts over mijn religieuze roots en ontwikkeling.

Ik werk ruim 25 jaar in de letselschadebranche. Eerst gericht op het juridische, later meer de sociale/menselijke kant. Die combinatie heeft lang bij mij gepast. Sinds 2010 begeleid ik mensen, die door een verkeersongeval forse beperkingen opgelopen hebben, bij het vinden van een nieuw evenwicht en perspectief. De grootste groep cliënten heeft (niet aangeboren) hersenletsel. Naast alle concrete hulp vind ik het belangrijk aandacht te hebben voor het onoplosbare, voor de gevoelens van rouw om een veranderd leven. Dit laatste was voor mij reden me te oriënteren op het beroep van geestelijk verzorger en in deeltijd te starten met de studie Theologie en Levensbeschouwing.

Ik heb een best stevige protestantse opvoeding gehad. Gelukkig het kind niet met het badwater weggegooid. Wel continu op zoek gegaan naar de betekenis van (bijbel)verhalen over God en mens voor deze tijd, voor mijn leven nu. Soms was dat verwarrend. Steeds vaker bevrijdend en verrijkend. Gaandeweg ben ik mijn christelijke wortels opnieuw gaan waarderen. Het gedicht Heb je vragen lief van Rilke is daarbij wel een soort levensmotto geworden.

Naast het werken en studeren hou ik van wandelen, film, theater en (kleine) concerten. Ook kun je me in juni op Terschelling tegenkomen bij het Oerolfestival. Ik ben getrouwd met Kees en we zijn allebei blij de kerk in Huizinge te hebben ontdekt. Tot slot vind ik het ontzettend leuk en inspirerend lid te zijn van de voorgangersgroep!”

Heb je vragen lief

Heb je vragen lief
Heb geduld met alles wat onopgelost is in je hart
en probeer je vragen met liefde te bezien,
als kamers die gesloten zijn.
Of als boeken in een volslagen vreemde taal.
Zoek nog niet naar antwoorden.
Die kunnen je nog niet gegeven worden,
omdat je niet in staat zou zijn ze te leven.
Het gaat erom alles ‘te leven’.
Leef nu de vragen.
Misschien zul je dan geleidelijk,
zonder het te merken,
jezelf, ooit op een dag,
in het antwoord terug vinden.

Rainer Maria Rilke

uit: Brieven aan een jonge dichter; Balans, 2009