Legendarische film (1964)  van zelf verklaard atheist en marxist Pier Paolo Pasolini.

Geen grote decors en stralenkransen, maar onervaren acteurs en realistische landschappen.

Rond de première van de film werd Pasolini het raadsel waar dit stuk mee begint voorgelegd: hoe kan een ongelovige zo’n getrouwe Jezusvertelling neerzetten, met wonderen en opstanding en al?
Pasolini’s antwoord is klassiek geworden, en vertolkt ook een halve eeuw later de religieuze positie van velen: “Als u weet dat ik een ongelovige ben, dan kent u mij beter dan ik mijzelf. Het kan zijn dat ik een ongelovige ben, maar ik ben een ongelovige die naar geloof verlangt.”