Aanvang: 9:30 uur

Voorganger: Caroline Lemmens en Marjoleine de Vos

Organist: Kees Steketee

Bijzonderheden: Delen van brood en wijn

Ouderling van dienst: Grietje Schanssema-Ritsema
Bloemen: Martje Star
Afkondiger: Arie Jan de Jong

Algemeen thema: Poëzie

Toelichting van de voorganger:

Poëzie is helemaal geen thema, erkende ik wat beschaamd, toen Marjoleine de Vos en ik deze dienst aan het voorbereiden waren. Marjoleine had net de vraag gesteld wat ik in gedachten had bij een dienst over – of met – poëzie. Het klonk plotseling heel raar. Gedichten kan je over alles schrijven. Snel schakelde ik in mijn hoofd en kwam tot de conclusie: poëzie is geen thema, het is een vorm, een manier om iets uit te drukken.
Er bestaan zoveel vormen als je wilt schrijven: informatief proza (dit stukje bijvoorbeeld), een artikel, een verhaal, een roman, en ga zo maar door.
Maar – op de fiets, met de wind om mijn hoofd en de zon die in het oosten opkwam, bedacht ik me. Poëzie onttrekt zich aan dit mooie schema. In zekere zin is het wel degelijk een thema. Deze vorm verbindt een manier van kijken, ruiken, ervaren met een bepaalde manier van vertellen.  In een gedicht gaat het altijd net even anders dan je als lezer verwacht. Een gedicht ontregelt. Dit komt door de ordening van de woorden, soms door de keuze van woorden, en er is altijd een gelaagdheid, je kunt in een gedicht als het ware de trap op, of af, om nog iets anders te beleven, dan je op het eerste gezicht doorhebt. Ik zal met niemand in discussie gaan over de poëtische eigenschappen van een boodschappenlijstje, een recept of een gebruiksaanwijzing, soms zitten die eigenschappen zelfs daar verscholen onder de oppervlakte, maar normaliter zijn het geen gedichten.
In deze dienst verkennen we gras, het gewoonste van alle groene gewassen, om haar poëtische kwaliteiten boven de zode uit te tillen. Marjoleine laat zich inspireren door Gabriël Smit, Lennart Sjögren, en een regeltje van H.H. ter Balkt. Ik zorg voor de religieuze inbedding, want ook de psalmen getuigen van mals gras.

’t Is het gras dat de wereld draagt,
niet de eik.
(H.H. ter Balkt, “Uitlegging van het rapenveld”)

Diaconale collecte:
Artsen Zonder Grenzen
Er wordt hulp geboden aan mensen in Oekraïne en in de buurlanden en passen de hulpverlening voortdurend aan op de nieuwe omstandigheden. Ze gaan tot het uiterste om lokale ziekenhuizen te bevoorraden en medisch personeel te trainen in het bieden van traumazorg. In de grensgebieden staan  teams klaar om gevluchte mensen op te vangen.