Vakmanschap

De afvoer van de gootsteen lekte. Ik was al vaker bezig geweest met pogingen om hem te repareren, maar het lukte me niet om te ontdekken waar het probleem zat. Op den duur kwam ik er achter. Ik zag druppels water komen uit de verbinding tussen de afvoer en het overlooppijpje. Het viel nog niet mee om dat allemaal uit elkaar te halen, steviger vast te draaien en weer in elkaar te zetten. Maar het lukte! Ik was best trots op mezelf. Helaas bleek het lek daarmee niet gedicht.
Ik belde een installateur. Hij had zeker tot aan de bouwvak geen tijd, en stelde me niet echt gerust met de mededeling dat dat voor al zijn collega’s gold.
Het volgende bedrijf dat ik belde, het was op vrijdag, excuseerde zich dat het pas maandag zou lukken. Hij kwam die maandagmorgen. Ik bood hem koffie aan. “Eerst maar eens kijken hoe ernstig het is.” Hij bekeek de afvoer, schroefde de bovenkant uit elkaar, lachte wat en zei: “Doet u maar koffie.” Hij had het al gezien en had het zo voor elkaar. Mooi, als er een vakman naar kijkt!
Ik las een stuk over Ramses Shaffy en dat zijn muziek uitgegeven zou worden. Een hele klus, want Shaffy kon geen noten lezen, en schreef de muziek dus niet op. Dat was lastig toen hij optrad in een circus. In de krant stond dat zijn liedjes “op de plank bleven liggen, omdat het meereizende orkestje ze te moeilijk vond.” Ook bij het Songfestival in Knokke “wist het orkest weinig te beginnen met zijn grillige composities”. Ik las het met stijgende verbazing. Je kan zo’n orkest moeilijk kwalijk nemen dat het de muziek niet kan spelen, als die er helemaal niet is. Hoe zouden ze dat moeten doen? Op het gevoel een beetje voor het vaderland weg tetteren? 
Ramses was een grote, maar het is vreemd dat je niet in staat bent je eigen composities te noteren. Wie er iets mee wil moet dus een opname afluisteren en proberen zo uit te vogelen hoe de muziek in elkaar zit. Het lijkt een beetje op een dichter die niet kan schrijven. Hoe kan zo iemand ooit zijn gedichten publiceren? Voorlezen aan iemand die wél kan schrijven?
Ooit hadden we op de muziekschool een voorstelling met een Groninger zanger. Hij leverde zijn liedjes aan, ingespeeld op een bandje. Mij werd gevraagd er arrangementen van te maken. Mooi werk, maar niet als je eerst eindeloos moet luisteren om er achter te komen wat er precies gebeurt qua harmonieën. Het zou een stuk efficiënter werken als hij in ieder geval de akkoorden had weten te benoemen die hij uit zijn gitaar toverde. Maar dat zat er, net als bij Ramses Shaffy, niet in.
Ik hou van mensen die hun vak verstaan. Zoals de installateur die onze afvoer repareerde. Maar ik vind het ook prettig als de buschauffeur verstand van zaken heeft, en dat geldt ook voor de  tandarts en de hartchirurg, om maar eens wat voorbeelden te noemen. Als het werk er echt toe doet hebben we liever geen amateurs aan het roer.
In sommige kerken heb je de ‘preek-van-de-leek’. Bij gebrek aan voorgangers moet je wel eens wat. Maar als een willekeurig gemeentelid op de kansel staat, terwijl de dominee in de kerk zit, schiet je toch je doel voorbij lijkt me. Hoe serieus neem je je preek dan? En de organist? Doet diens vakmanschap er dan nog wél wat toe?

Kees Steketee